Portugal

Bij Porto meren we aan in Leixoes, een haven aan het industiegebied. Deze haven heeft zijn beste tijd wel gehad. Jasper zakt door de stijger heen waar met spanbanden onze stijger aan vastgebonden zit. Een avond staat er zo veel deining waardoor we extra lijnen moeten leggen om te voorkomen dat we zouden afbreken. Maar het is hier niet duur en daarom ligt de haven helemaal vol met goed uitgeruste vertrekkersschepen. Velen van hen zijn we al eens ergens tegen gekomen en zullen we waarschijnlijk nog vaker zien.

Opvallend veel schepen uit België hier, wat vreemd. De regels voor het registreren van een boot zijn makkelijker in België dan in Portugal, verklaart onze Portugese buurman, die zijn Brusselse thuishaven waarschijnlijk nog nooit per boot bezocht heeft. Ben je zeker? Vraag ik hem nog. Regels, Belgie en makkelijk is volgens mij niet echt de meest voorkomende combinatie.

We bezoeken Porto, maken lange wandelingen naar het plaatselijke industriepark (ooit geven we een gids uit met de mooiste industrieparken), kopen een nieuwe laptop (damn you, electronica!), lezen en maken muziek. Het is tegen de dertig graden wanneer ik voor het eerst in mijn leven zie hoe op de laatste dag van september, toevallig ook mijn verjaardag, twee mannen bezig zijn met de nieuw aangelegde boulevard te voorzien van kerstverlichting.

Na een week tuffen we de havenmonding weer uit. Er staat een zachte bries en het belooft een mooie tocht te worden. Tot we plots het toerental horen dalen, precies wanneer we ons tussen het strand en de pier bevinden. Snel gooien we de genua uit en duikt Jasper het motorruim in. Met het beetje wind dat er staat kan ik genoeg afstand met het strand houden, maar ideaal is het niet. “Giramondo do you need assistance, yes or no?” klinkt het ongeduldig door de marifoon. De kustwacht is niet langer aan het lijntje te houden. Precies op dat moment klinkt weer het vertrouwde geluid van de motor. “No assistance for now, thank you very much.” antwoordt Jasper.

Wat dat nu precies geweest was weten we op dat moment nog niet, maar het lijkt alsof alles weer in orde is. Onze zenuwen ontspannen langzaam dankzij de vriendelijke zee en het zachte briesje. Het voelt alsof we in een droom zitten. De brandende zon schittert witte sterren op het blauwe water, de lucht is wazig en ijl. De lange deining wiegt ons langzaam de heldere nacht in. De volgende dag beslissen we om even te stoppen in Berlengas, een klein eiland voor de kust, zodat we niet in de nacht bij Lissabon hoeven  aan te komen. Het ziet er ruw en onvriendelijk uit wanneer we dichterbij komen, tot langzaam uit de plooien een dorpje en een kasteel tevoorschijn komen. Rondvaartboten met toeristen en duikers varen op en af. We hebben geen zin om ons anker te verspelen aan de stenen bodem en vragen of we even een ankerboei mogen nemen. Geen probleem. Na enkele uren rust vertrekken we weer.

We zeilen langs Lissabon en onder de brug door naar Seixal, aan de overkant van de Taag. Daar leggen we ons aan een ankerboei. Seixal is een charmant vissersdorp op slechts enkele kilometers van Lissabon. Met de ferry ben je er in 20 minuten. Telkens is het fijn om na de drukke stad weer in het rustige Seixal te zijn. De kleurrijk betegelde gevels met ijzeren balkons afgewisseld met afgebladerde leegstaande panden, de communistische symbolen, de verzorgde oude buurtwinkeltjes en de vele volkscafés staan in contrast met de nieuwe appartementen die buiten het dorp gebouwd worden. Ik lees dat het gebied rond Lissabon een van de snelstgroeiende stedelijke gebieden van Europa is. We vernemen ook dat veel Fransen en Zweden hier huizen kopen en dat ze hier een enorm belastingvoordeel krijgen. Hoe zou het er hier over tien jaar uitzien? Op het strand staat een oude visserij die niet zo heel lang geleden nog in werking was maar nu een ruïne is. Het strand met daarachter de chaotische skyline van Lissabon is een populaire picknickplek voor mensen uit de stad. Geregeld stoppen hier auto’s met mensen die komen picknicken of barbecueën. Zelfs het leger kwam hier gisteren met hun tankers het strand op rollen om een worstje te grillen. Overal ligt ontzettend veel afval. Elke ochtend komt de oudste bewoner van Seixal, meneer Juan van in de negentig, het hele strand opruimen en dat doet hij al jaren. De bewoners noemen dit strand dan ook Praia de tio Juan (het strand van nonkel Juan).

Er doet zich een klein weergaatje voor om weer zuidwaarts te trekken. Niet ver zeilen ligt een natuurgebied waar we graag heen willen. Het heeft hard gewaaid en aan de monding van de Taag staat een verwarde zee. Verderop is het beter. Kaap Espichel is al goed te zien wanneer de wind weg valt en we de motor aanzetten. Bububub… weer dat uitstervende geluid van de motor. Jasper vliegt opnieuw het motorruim in terwijl ik met het beetje wind probeer te zeilen. “Ik denk dat ik weet wat het probleem is”, zegt hij. “Er zit vuil in de tank en die heeft de leiding naar de filter verstopt.” Hij sluit het extra tankje aan die we speciaal voor dit soort toestanden hadden aangeschaft. De motor loopt weer als een zonnetje en even later gooien we het anker uit bij Sesimbra.

Sesimbra is een oud toeristisch vissersdorp met vele nieuwe appartementen en vele restaurants. Het strand is het rustigste strand van Portugal wat betreft deining en golven en om die reden het drukst bezochte strand. We varen de haven binnen, tot grote ergernis van de havenmeester die ons duidelijk maakt dat we eerst hadden moeten bellen.  “This is not a visitors harbour!” Toch mogen we blijven, al is het niet duidelijk voor hoe lang. Het vuil in de tank (algen) lijkt nog mee te vallen maar met hoge golven komt het los en kan het genoeg zijn om het buisje te verstoppen. De algen, die bij warm weer flink kunnen groeien, zijn een veel voorkomend en relatief nieuw probleem. Sommigen zeggen dat het door de biodiesel komt. Onze rvs tank stamt nog uit de tijd dat er van algen geen sprake was en het heeft maar een klein inspectiegat en geen mangat waarlangs je alles goed kan schoonmaken. Ook de leiding naar het filter is aan de smalle kant. We besluiten dan maar een nieuwe tank te installeren. We bestellen er een bij Nautizimbra, een sympathiek familiebedrijf op het vissersterrein. Eigenaar Paulo rijdt ons zelfs helemaal naar twee andere winkels voor onderdelen hoewel hij druk bezig is met de verbouwing van zijn winkel.

Na enkele dagen zijn we er weer klaar voor. Volgende stop, Madeira!

Porto

Islas Berlinga

Lissabon

Seixal

Sesimbra

Dieseltank