Bye bye dear old Stockholm

Vandaag vertrokken we uit Stockholm, waar we ons zo thuis zijn gaan voelen.

Ik schrijf dit op ons eerste ankerplaatsje in Ranö. Buiten klinkt gedonder, maar de bui zal ons hopelijk net missen. Morgen verlaten we de archipel en gaan we de zee op. We luisteren naar plaatjes. Gisteren is op de valreep nog onze platenspeler toegekomen (je bent een Melody of je bent het ni). Het eerste nummer dat we draaien is Dear Old Stockholm van Miles Davis.

We zijn iedereen hier zo dankbaar. Mijn collega’s van Reggev Hummus, de mensen van Wasahamnen…  Vooral het afscheid van de mensen van de haven viel ons zwaar. De tien maanden die we samen in dit drijvende dorp doorbrachten schepte een soort familieband. Wat gaan we iedereen missen. Maar om het met de gevleugelde woorden van havenmeester Leif Thorne samen te vatten; It never rains in Southern California.

It pours. Dat doet het nu toch ook, buiten. Maar we zijn tevreden. We zijn weer onderweg. Ons bootje heeft een nieuwe genua en nu ook een windvaan achterop en we varen richting zon. Maar we zijn vooral gelukkig met de mooie tijd die achter ons ligt en de plannen in het verschiet.

Tack sa mycket!

Afscheid Wasahamnen:

Ons eerste ankerplekje in Ranö:

• 

• 

•