Inslingeren

Op het terrein van de tuiger staat een tevreden kapitein naar zijn nieuwste verdienste te kijken: de kotterstag. Dat is een extra stag tussen de mast en de voorstag waarop bijvoorbeeld een stormzeiltje gehesen kan worden. Deze winter had Jasper al een beslag in de mast gemonteerd, maar door gebrek aan tijd was het er niet van gekomen om het beslag in het dek te maken. Eerst was het de bedoeling om de stag tijdelijk bij de voorstag te plaatsen, maar dat bleek geen goede optie te zijn, de stag schuurde langs de rolfoktrommel. “Dan plaatsen we hem maar ineens goed.” Op een middagje had hij het voor elkaar, met dank aan Neutmast, die behulpzaam zijn werkplaats ter beschikking stelde.

De weersvoorspellingen zijn niet slecht, misschien een beetje veel wind maar daar zijn we wel tegen opgewassen nu we een kotterstag hebben, niet? We zeilen terug naar de gele ankerboei om de laatste puntjes op de i te zetten. Net op het moment dat we aangelegd zijn valt de motor uit. Verbijstering. Wat kan er mis zijn? Het blijkt dat we de tank te leeg gevaren hebben, waardoor het vuil dat op de bodem van de tank zit het filter heeft verstopt. Gelukkig is het dat maar.

Tegen de tijd dat we de motor weer aan de praat krijgen is het weer helemaal omgeslagen. De wind giert en de Giramondo, trekkend aan de gele ankerboei, is een hobbelige kermisattractie geworden. “De Giramondo heeft ons beschermt door stil te vallen, denk je niet?” zegt Jasper. Ik ben inderdaad blij dat we niet op zee zijn, maar helemaal lekker liggen we hier toch ook niet, aan lagerwal. Wegvaren om een beter plekje te zoeken is met deze wind en golven helaas ook geen optie meer. We zitten immers nog steeds met te weinig diesel in de tank. Als die nu ook nog eens alle kanten wordt opgeklotst dan zitten we gegarandeerd weer met een stilvallende motor. We leggen een extra lijn om de ankerboei, zetten een film op en hopen dat de wind snel gaat liggen .

“Onze buurman is losgeslagen!” Jasper staat in de kuip en wijst naar een schip dat tegen een stenen muurtje ligt aan te bonken. Het ziet er verschrikkelijk uit. Het schip, een kleine zeilboot zonder mast, lag al dagen aan de boei voor ons waardoor we weten dat er niemand aan boord is. De touwen moeten doorgesleten zijn. Nadat we dit melden komt het KNRM zo snel ter plaatse dat het lijkt alsof ze al die tijd hebben staan wachten, maar het blijkt dat ze toevallig in de buurt waren voor een oefening. Een uurtje later is het schip verdwenen, waarschijnlijk weggesleept.

Die nacht word ik wakker van een schorre piep en een andere beweging van de boot. Ik loop het dek op en zie dat onze lijn ook is doorgesleten. Wat goed dat we een extra lijn hebben aangelegd! Ik maak Jasper wakker en samen maken we een nieuwe touwenconstructie, wat een kunst is op een boot die om de zoveel tijd met zijn neus het water in duikt. Het lukt, hoewel onze creatie van tijdelijke aard is, een paar uur later vertoont het alweer zware slijtage.

Na twee dagen neemt de wind af en kunnen we opgelucht ademhalen. Met een bang hartje motoren we naar het tankstation dat om de hoek is, maar we halen het zonder stil te vallen. Niet veel later gaan we door de sluis, de zee op. Het is zonnig en er staat een westelijke wind, 3 tot 4 beaufort, ideaal om in te slingeren. De zee deint nog na van de stormachtige dagen ervoor. Na de nacht wordt de wind geleidelijk aan noordelijker en op het einde moeten we hoog aan de wind kruisen. De zee is onstuimig en de wind is aangetrokken, wat het kruisen pittig maakt. We moeten er terug inkomen. Vlak nadat er, onder luid gevloek van de kapitein, een lierhendel overboord vliegt zien we enkele snelle zeilschepen op de horizon verschijnen. Een mannenstem op de marifoon bevestigt in een aankondiging wat we denken te zien.

Vandaag eindigt er in Scheveningen een van de populairste zeilwedstrijden ter wereld: de Volvo Ocean Race. In verschillende etappes rond de wereld racen zeven teams om de eerste plaats. De laatste etappe ging vrijdag van start in Göteborg en de finish wordt zondagnamiddag verwacht. Je kan erdoor tijdelijk Scheveningen niet aanlopen. We hadden al een beetje gehoopt er iets van te kunnen opvangen, maar zo dichtbij hadden we niet verwacht. Pijlsnel schieten de schepen ons voorbij, ik kan nog net enkele vage foto’s maken, vlak voordat de batterij van mijn camera uitvalt – typisch.

In Vlieland hangen we een briefje op: Gezocht lierhendel. Diezelfde dag kunnen we er eentje overnemen van iemand die er vier aan boord heeft. Morgen vertrekken we weer. Vandaag nog even uitrusten en genieten van dit mooie eiland.

De Volvo Ocean Race!

Kotterstag!

Vlieland!