Trondheim

Hoe hoger we komen, hoe kaler, ruiger en desolater het landschap wordt. 6 juli ronden we Stadlandet, of kortweg Statt, het meest westelijke deel van het vaste land van Noorwegen. Op de kaart lijkt het op een gebalde vuist die de zee een klap geeft, het is dan ook niet verwonderlijk een van de beruchtste plekken van Noorwegen. Onder bepaalde omstandigheden kan het er flink tekeer gaan waardoor zelfs de Vikingen liever hun schepen over het schiereiland sleepten dan eromheen te varen. Vandaag biedt men aan kleine schepen begeleiding bij het ronden van de kaap en zijn er vergevorderde plannen om een tunnel te graven voor boten. Gelukkig zijn er ook heel wat dagen in het jaar dat er niets aan de hand is bij Statt, zoals de dag dat wij er voorbij motor-zeilden.

Niet enkel het landschap, ook onze maaltijden worden kaler en desolater. We zien nog lang niet de bodem van onze enorme voorraad droge voeding die we vanuit Nederland hebben meegesleept, maar de lekkerste dingen zijn er nu wel uit. Af en toe kopen we wel eens wat in de Noorse supermarkt, waar de prijzen wel meevallen als je een beetje oplet. De visvangst is tot nu toe nog geen succes te noemen. De teller staat op 2, waarvan één vis werd teruggegooid wegens te klein en één vis, gefileerd en al, werd gestolen door een meeuw. Als we anderen mogen geloven is het een hele prestatie om hier geen vis te vangen.

We zeilen nog eens een nacht door om mijlen te maken. De hele nacht blijft het licht genoeg om een boek te lezen. Rond 20u wordt het wel plots veel kouder, hoewel de zon nog hoog staat te stralen.

8 juli komen we aan in Ålesund , een stad die in 1904 volledig afbrandde en heropgebouwd werd in Jugendstil-stijl. We nemen er ook een ferry naar het Geirangerfjord, naar het schijnt één van de mooiste fjorden ter wereld. Tot nu toe hebben we de ‘echte’ fjorden, die horizontaal van de zee richting het land steken, steeds links laten liggen (rechts eigenlijk), omdat je er niet echt kan zeilen, er weinig stopplaatsen zijn en we geen zin hebben om uren aan een stuk te motoren. Maar het Geirangerfjord wilden we toch graag zien. Het fjord is het laatste stukje van het Storfjord en maar 15 kilometer lang. Het is smal en hoog waardoor je redelijk dichtbij de vele watervallen komt. Op de rotswanden zie je hier en daar oude boerderijen en huizen op de meest onmogelijke plekken, de mensen moeten daar vroeger in isolement geleefd hebben. Sommige huizen zijn gerestaureerd, anderen compleet vervallen. De ferry is op zich ook nog een belevenis. Het is eigenlijk een cruiseschip dat ook dagtoeristen meeneemt, een flatgebouw op het water, met op het dak een jacuzzi.

Na Ålesund zeilen we door naar Kristiansund. We bezoeken er een oude scheepswerf waar enkele enthousiastelingen boten restaureren. De schepen waaraan wordt gewerkt zijn behoorlijk indrukwekkende projecten.

Hoe hoog gaan we nog? Dat is de vraag die ons sinds Ålesund bezighoudt. Het is erg verleidelijk om door te zeilen, om het landschap nog meer te zien veranderen, maar op een keer moet je toch terug. We kijken naar de weerberichten en zien dat de wind om naar het zuiden te gaan niet echt ideaal is. We moeten dus sowieso wachten. Dan nog maar een beetje hoger, dat kan toch nog wel?

16 juli meren we aan in Trondheim, de derde grootste stad van Noorwegen. In de tijd van de Vikingen was het de hoofdstad, toen nog Nidaros genaamd. Het is een mooie stad, met gekleurde oude pakhuizen langst de rivier die door de stad slingert. Het is ook een pelgrimsstad. Centraal staat een indrukwekkende kathedraal, de noordelijkst gebouwde kathedraal van de wereld en gebouwd op de plek waar toen het graf van Olav Haraldsson lag, een koning die in de 11de eeuw in ware IS-stijl het Christendom verspreidde in Noorwegen en vandaag nog steeds gevierd wordt.

We spreken ook af met Hanne en Bruno, twee kennissen uit Antwerpen die sinds een jaar in Noorwegen wonen. We luisteren graag naar de ervaringen en bedenkingen die ze in die tijd verzameld hebben en delen onze zeereisverhalen. We vernemen ook dat deze zomer officieel is uitgeroepen tot slechtste zomer sinds 40 jaar. Alle hoop is gericht op augustus. En wij maar denken dat het normaal is dat het sommige dagen maar 10 graden is.

Tussen de steden door stoppen we ook nog op erg mooie ankerplekjes waar we soms helemaal alleen zijn, op een paar grazende koeien, of luidruchtige vogels na. Sinds Bergen is mijn been helemaal beter en kunnen we regelmatig een stevige wandeling maken.

Groetjes, Jasper en Sanne

UPDATE  21 juli: Jasper heeft vandaag een makreel gevangen! We hebben hem kunnen opeten voordat de meeuwen ermee weg waren. Ook is het super zonnig en voorspellen ze stabiel warm weer de aankomende tijd. 😀

Ålesund:

Geirangerfjord:

Kristiansund:

Trondheim:

Alleen op de wereld:

Een ankerplek om twaalf uur ‘s nachts: