Bergen

Vanaf Stavanger begint wat ze in Noorwegen de ‘skjærgården’ noemen; ontelbare rotsen, eilanden en fjorden die samen de westkust vormgeven. Het is prachtig om hier tussendoor te varen, al valt er vaak weinig te zeilen. Nadat we Haugesund hebben bezocht kiezen we 23 juni weer voor het zeegat. Deze keer hebben we zowel de wind als de golven mee en surfen we vooruit. Zalig! We worden begeleid door enkele stormvogeltjes die stoer tussen de golven vliegen. Later die dag gooien we voor het eerst het anker uit op de meest idyllische plek die we ooit gezien hebben, bij het eiland Teløysund. 23 juni vieren de Noren het Midzomerfeest. Het is dan de gewoonte om met familie en vrienden naar het zomerhuisje te gaan (ongeveer elke Noor bezit een zomerhuisje) en een kampvuur te maken. Die avond zien we echter geen kampvuren, enkel een dikke regenbui. Arme Noren!

Dan een vervelend euvel: Ik krijg steeds meer last van mijn kuit, is dit wel een spierverrekking? We zien ons genoodzaakt om onze idyllische plek te verlaten en terug de bewoonde wereld op te zoeken. Er volgt een ziekenhuisbezoek en een diagnose: trombose. Medicijnen, rust, windels, het vraagt enkele dagen veel aandacht maar dan gaat het ineens beter. We zijn dan al vier dagen in Fitjar, een kleine haven op het eiland Stord, wat men ook wel ‘Noorwegen in een notendop’ noemt vanwege haar afwisselende landschap. Ook in de haven is er veel afwisseling; Noren die met motorbootjes boodschappen komen doen, mooie oude zeilschepen en mobilhome toeristen die komen en gaan, Amerikaanse oldtimers, vislijnen, ijsjes. We leren de behulpzame en vriendelijke kant van de Noren kennen; de plaatselijke winkelier die voorstelt om zijn auto te lenen – wat we toch maar niet doen, het vriendelijke ziekenhuispersoneel, de mensen in de haven die spontaan een stukje accordeon voor ons spelen en daarbij een dansje doen; ja!

30 juni laten we Fitjar achter ons en trekken we naar het eiland Lysøen waar de Noorse violist Ole Bull in 1873 een riant zomerhuis heeft laten bouwen . Nu is het huis een museum en het eiland een geliefde wandelplek. Ook de ankerplaats blijkt populair te zijn. We leggen de boot ten anker op Scandinavische wijze: Aan de achterkant leggen we een hekanker en aan de voorkant een lijn naar de wal, vastgemaakt aan een boom. Op deze manier kan je heel dichtbij het vaste land ankeren, aangezien de rotswanden stijl naar beneden gaan en het water dus diep genoeg is. Ook passen er zo veel meer boten in een kleine baai. Omdat ik nog een beetje invalide ben krijg ik van Jasper een twee uur durende kanotocht rond het eiland.

2 juni komen we aan in Bergen. Het is regenachtig en we zien hoe de regenwolken blijven hangen rondom de bergtoppen waaronder Bergen gevestigd is. Dat we regen zouden krijgen was al te verwachten aangezien het hier maar 90 dagen per jaar droog blijft. We leggen de boot aan in het centrum van de stad, bij Bryggen. Het sterft er van de toeristen in doorschijnende plastieken poncho’s. Naar het schijnt krijgt Bergen bezoek van zo’n vier mega cruiseschepen per dag! Een lange tijd was Bergen het centrum van Noorwegen. Het was de toegangspoort tot de wereld, hier kwamen de grote schepen aan met handelswaar en verhalen. Vandaag is het nog steeds een levendige plek. We zien verschillende podia in opbouw, straatmuzikanten, marktjes, veel musea, universiteiten, kunstacademies, theaters, cafeetjes, … En zelfs een hele dag zon.

 

Groetjes, Sanne en Jasper

 

Haugesund:

 

 

Ankerplek Teløysund:

 

 

 

Scandinavisch ankeren: Je lijnen vastleggen terwijl een geit op je vingers kijkt.

 

Fitjar:

 

 

 

Jasper wandelt naar het puntje van Stord:

 

 

 

Lysøen:

 

 

 

Een vuurtoren:

 

Bergen:

 

 

 

 

 

 

Moonlight van Edvard Munch: