Den Helder – Rømø

Na een valse start en een super snelle service van de zeilmaker gooien we maandagochtend 29 mei onze trossen weer los. In plaats van rechtstreeks naar het noorden te zeilen besluiten we een tussenstop in Helgoland te maken. We vertrekken om 5u met de stroom mee het Schulpengat uit en bevinden ons twee uur later op zee. De wind blaast west/zuidwest 4 tot 5 beaufort, we komen goed vooruit. Tot Jasper het grootzeil wil hijsen… Halverwege de mast blijft de val steken. Nee! Niet weer iets! Wrikken, trekken, het helpt allemaal niet. De val van het grootzeil zit gedraaid om de kraanlijn van de giek, een stomme fout maar snel gebeurd. Ik hijs Jasper halverwege de mast in om de val achter de kraanlijn te steken, maar ook dat helpt niet, de val van het grootzeil is bovenaan vast komen te zitten. We balen enorm. Moeten we nu weer rechtsomkeer maken? Gelukkig zijn we niet ver weg van Vlieland, het eiland naast Texel. We verleggen onze koers. In tussentijd is het zicht flink afgenomen en zitten we in een dikke mistwolk, waardoor we eerst een half uur rondjes draaien voor we de aanloopboeien van de geul naar Vlieland kunnen vinden. Met ons grootzeil op half stok tuffen we iets later Vlieland binnen. Het val-probleem is na een kwartier opgelost.

De volgende dag laten we ons geklungel achter ons en vertrekken we weer vroeg. Het wordt een prachtige zeildag. Ruime wind, zicht goed, golven van 1,5 meter. We zien een Jan Van Gent, wat betekent dat Helgoland dichterbij komt. We zeilen de nacht in en wisselen de wacht om de twee uur. We varen parallel met de Terschelling-German Bight traffic lane en houden deze op een veilige afstand. We hadden gelezen dat wanneer je in Duitsland deze watersnelweg op minder dan een mijl nadert, je een boete riskeert van 1000 euro. Tot onze verbazing zien we hoe een ander zeilschip bijna heel de nacht op de rand van de traffic lane vaart.

De volgende ochtend komen we aan in de Duitse bocht. We varen voor de veiligheid helemaal om een ankerplaats heen en manoeuvreren ons door de wirwar aan banen die zich daarachter splitsen. We nemen ons voor om hier nooit meer te komen en de volgende keer in Nederland al over te steken. De golven zijn opgebouwd, ik hoor op het marifoonweerbericht dat ze tot 5 meter pieken. Mijn maag is er niet blij mee. Helgoland doemt op als een muggenbeet op het water. Een vreemde eend in de Noordzee met haar rode stenen kliffen.

Wanneer we aanmeren worden we meteen herkend. De mensen van het schip dat we de hele nacht op de traffic lane zagen varen hadden ons ook in de gaten gehouden. Op de AIS hadden ze onze naam opgevangen. Over de Duitse monsterboetes hadden ze nog nooit gehoord.

Helgoland is een intrigerende plek. Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog was het een goed uitgebouwde legerbasis, inclusief duikbotenhaven. Op het einde van WO II werd het platgebombardeerd door de Engelse Royal Air Force, maar hierna bleek men nog niet overtuigd te zijn van de complete vernietiging van Fort Helgoland. Vervolgens werden alle eilandbewoners geëvacueerd, dynamiet in de vele ondergrondse gangen gestopt en het hele eiland nogmaals tot ontploffing gebracht.

Vandaag is Helgoland een taxfree-paradijs dat elke dag vele toeristen aantrekt. De grootste bevolkingsgroep is een kolonie Jan Van Genten dat zich aan de westkant van het eiland heeft gevestigd op de rode kliffen. Het geluid dat ze voortbrengen is overweldigend.

We dachten enkele dagen tot rust te kunnen komen in Helgoland, maar dat draaide iets anders uit. Op weg naar de havenmeester om ons te melden zien we een grote feesttent in opbouw. We vragen de havenmeester wat voor een event er zal plaatsvinden. In gebroken Engels antwoordt ze “Oh, tomorrow it’s the Naughty-festival”. “Excuse me?” “Yes,”, vult een man aan die met een gigantische verrekijker de haven in het oog houdt en een binnenkomend schip in het visier heeft. “There will be 220 boats”. Wat? 220 boten? In zo’n kleine haven? We hadden al gelezen dat het hier tijdens het zomerseizoen erg druk kan zijn en dat de schepen hier soms in rijen van tien aan elkaar hangen. Met lede ogen zien we hoe het pas binnengekomen schip zich aan onze boot vastlegt, in de verkeerde richting (niet kruislings maar in dezelfde richting). Ik hoor naast mij tanden knarsen.

“It’s the North Sea festival” (North Sea Week), verduidelijkt onze nieuwe buur de dag nadien.”It’s a race”. We voelen ons gerustgesteld. Kortstondig, want dan verschijnen er twee winkeliers met steekwagens vol taxfree bier. Een levering voor onze buurman. Terwijl de lading bier over onze boot aan boord van de buurman wordt gesleept besluiten we dan maar meteen te vertrekken. We hebben geen zin om straks nog tien boten naast ons te hebben liggen waarvan de (dronken) bemanning over ons dek heen zal moeten lopen om aan wal te komen. Er komen nog boten de haven binnen en wij vluchten, net op tijd, de Noordzee op.

De zee is kalm. Voor het eerst kunnen we de kajuit binnen lopen zonder te moeten klimmen. De sfeer is ontspannen en zomers. Het lijkt alsof we de enige op het water zijn. Op de AIS zien we enkele grote schepen maar die zijn ver weg van ons. We zien op de weerberichten dat het weer zal omslaan. Achter ons vormt zich een grote donkere vlakte. Het dreigt weer mistig te worden maar het zet niet door. ‘s Nachts blijft de zee kalm. De wind valt weg en we varen een tijdje op de motor. Omdat het weer zal omslaan zetten we koers naar List auf Sylt, het noordelijkste puntje van Duitsland. Onderweg moeten we opkruisen en eventjes betreden we Denemarken. Er is twijfel over welke vlag we nu precies moeten hijsen (je moet altijd een vriendschapsvlaggetje in je mast hangen van het land dat je betreedt). We hijsen nog geen Deense vlag, maar kijken toch even om ons heen of we geen ambtenaar in een Zodiac spotten.

Ondertussen ligt onze boot in Rømø, een Deense haven aan de overkant van List auf Sylt. In List zagen we dat het weer een tijdje slecht ging blijven en dat we enkele dagen verwaaid zouden liggen. List is een erg mooie plek met een uitgestrekt, donkergroenkleurig duingebied, mooie huizen en een charmante haven met cafeetjes, een reuzenrad en boten met piraten in kinderformaat, maar om nu dagen aan een stuk daar te liggen stak ons een beetje tegen. Hoewel Rømø op een steenworp van List ligt is het heel anders. Hier geen poespas, gewoon mooie natuur. We liggen in een werkhaven met een piepklein jachthavengedeelte waar we de enige passanten zijn. We werden al hartelijk ontvangen door de leden van de lokale jachtclub, die hier in een klein lokaaltje met een prachtig uitzicht geregeld samenkomen. We zien hier geregeld de ferry uit List aanmeren met ladingen campers en motorijders. Romo staat bekend om zijn brede strand waar men zich kan uitleven met kites uit alle formaten. Ook mag je met je camper tot op het strand rijden.

Den Helder: Jasper in de mast.

 

Onderweg naar Helgoland:

 

Helgoland:

 

 

buren en buren

Terug onderweg. Windstilte op de Noordzee:

 

 

Uitgeputte bij (lust geen drop) houdt ons een paar uur gezelschap.

List auf Sylt:

 

Rømø:

 

 

Groetjes,  Jasper en Sanne